منتظر عاشق

 

کم کم غروب ماه خدا دیده می شود

صد حیف از این بساط که برچیده می شود

در این بهار رحمت و غفران و مغفرت

خوشبخت آن کسی ست که بخشیده می شود.

عیدتون مبارک

سید حسین علم الهدی

شناسنامه / زندگینامه :

 

سال 1337 سید حسین در خانواد ه ای معتقد و با ایمان در اهواز به دنیا آمد و از همان ابتدا تربیت مذهبی او با مبارزات سیاسی توأم گشت. کودکی 8-7 ساله بود که صوت خوش قرآن او تحسین همگان را برانگیخت. در 11 سالگی مسؤولیت تدریس قرآن به همسالانش را در مسجد محل به عهده گرفت. او با انتخاب آیاتی از قرآن که بیشتر در مورد جهاد فی سبیل الله بود، شوری دیگر به جلسات می بخشید. سید حسین در دوران رژیم شوم و ستمگر پهلوی به فعالیت های سیاسی، نظامی بسیار چشمگیری می پرداخت و همواره برای بیدارسازی جوانان و مردم ایران و مقابله با ظلم و اغواگری طاغوتیان تلاش می کرد. او همیشه در اقداماتی از قبیل راه اندازی راهپیمایی ها، ترور مزدوران رژیم و تخریب و نابودی مراکز فساد پیش قدم بود و با تشکیل گروه موحدین به مبارزات خود انسجام و نظم بیشتری بخشید. درسال 1356 وارد دانشگاه فردوسی مشهد شد و در رشته تاریخ ادامه تحصیل داد. او در طی دوران دانشجویی در کنار مبارزاتش به مطالعه عمیق و موضوعی نهج البلاغه پرداخت. در روز بازگشت امام امت به وطن، حسین از معدود افرادی بود که حفاظت مسلحانه از ایشان را برعهده داشت. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی هر جا خلایی احساس

می کرد، فورا خود را برای خدمت به اسلام و میهن اسلامی اش آماده می نمود. با شروع جنگ تحمیلی به اهواز بازگشت و در تجهیز سازماندهی نیروها نقش فعالی ایفا نمود و همزمان به تهیه برنامه «جنگ های پیامبر» در رادیو اهواز پرداخت. دیماه سال 1359 ندای خوش الرحیل، سید حسین را به جانب عرش فرا خواند و او که در آن هنگام فرماندهی یکی از گردان های عمل کننده در عملیات هویزه را بر عهده داشت در شانزدهمین روز از این ماه شربت شیرین شهادت نوشید و به دیدار یار شتافت.

 خاطره1

اولین گام

حدود سال 1351 بود که رژیم طاغوت با هدف به ابتذال کشاندن جامعه، اقدام به تشکیل یک مرکز بزرگ اشاعه فساد نمود و با دعوت از افراد مفسد و بی بند و بار کشورهای دیگر در قالب سیرک های سرگرم کننده سعی کرد جوانان را از تفکر و تلاش برای آبادانی ایران و نجات خویش از ظلم ستمگران بازدارد و اندیشه آنان را منحرف سازد. در آن زمان که سید حسین که نوجوانی چهارده ساله بود، یکی از این سیرکها در اهواز برپا شد و او که پی به عمق این فاجعه برده بود، تصمیم گرفت مانع از تحقق اهداف رژیم گردد و جامعه را از این خطر بزرگ نجات بخشد. بدین ترتیب پس از بررسی های دقیق، حسین و دوستانش عملیات نابودی لانه فساد را آغاز کردند. آنها ضمن مراقبت کامل از افراد، در ساعتی که سیرک تعطیل بود، آنجا را به آتش کشیدند. عمل متهورانه نابودی سیرک با موفقیت انجام شد و عوامل آن به کشورهایشان بازگشتند. این اولین مبارزه علنی حسین با رژیم طاغوت بود.

خاطره2

دشت سرخ

از آغاز مرحله دوم عملیات مدتی می گذشت و بیشتر یاران حسین پرواز کرده، حالا فقط او، قدوسی و حکیم مانده بود با شش موشک. تانک ها هر لحظه نزدیکتر می شدند و دیوانه وار شلیک می کردند. تعداد سنگرها زیاد بود عراقی ها نمی دانستند آنها چند نفرند و در کدام سنگر موضع گرفته اند. دو تانک همزمان جلو آمدند، حسین با نگاه به قدوسی اشاره کرد که همراه با او شلیک کند و صبر کرد تا تانک ها نزدیکتر بیایند. کلاهک تانک را نشانه گرفت و ماشه را چکاند. اما صدایی از سنگر قدوسی نیامد. پیکر او در انبوهی از دود و غبار گم شده بود. حسین چفیه را به صورت نورانی قدوسی کشید، تنها موشک او را برداشت و به سنگر خود بازگشت. از دور حکیم را دید که موشک انداز و دو موشکی را که برایش مانده بود، برداشته، ازسنگر بیرون رفت. این بار تانک ها شدت آتش را بیشتر کردند اما هنوز نمی دانستند چند نفر (رزمنده) دفاع از سنگرها را برعهده دارند چون آنها هر بار از یک سنگر شلیک می کردند. لوله تانک کمینگاه حکیم را نشانه گرفت و موج انفجار او را به هوا پرتاب کرد. حالا تنها حسین مانده بود و تانک هایی که هر لحظه پیش می آمدند. آخرین موشک را در موشک انداز گذاشت و همان تانکی که حکیم را

به شهادت رسانده بود، و از همه پیشتر می آمد، نشانه گرفت. آتش دود از تانک بلند شد. اما تانک بعدی متوجه حسین گشته و به سمت او شلیک کرد. پیکر او به آسمان رفت و روحش را به آسمانیان تقدیم کرد. وقتی به زمین بازگشت چفیه صورت گلگون او را پوشانده بود. سکوت هویزه را فرا گرفت و شب به پابوسی دلیر مردان دشت سرخ آمد.

خاطره3

زیباترین لبخندها

صدای آشنای برادر آهنگران حال و هوای خاصی به مسجد جزایری بخشیده بود. سید حسین در کنار جولا نشسته بود و سینه می زد. اما فکرش در جای دیگری بود، «چند روز است که از آنها بی خبرم؟ نباید بگذارم این جنگ مرا از آنان غافل کند و بینمان فاصله بیندازد. آنها منتظرند.» از جا برخواست و به جولا اشاره کرد تا با او همراه شود. ازمسجد که خارج شدند و به سمت اتومبیل حرکت کردند، حسین گفت: «می رویم حصیر آباد» جولا نگاهی به او انداخت اما چیزی نگفت. به مغازه کبابی که رسیدند حسین از جولا خواست تا ماشین را نگه دارد و او خندید و گفت: «ما را باش که فکر می کردیم چه نقشه ای کشیده ای، نمی دانستیم که برای شکمت برنامه داری.» وارد کبابی شدند و حسین ده پرس کباب سفارش داد. کبابها که حاضر شدند هر دو به راه افتادند. ذهن جولا سرشار از پرسش و تعجب بود. به کوچه های رنج کشیده حصیرآباد رسیدند. کوچه هایی که مردمانش از مدت ها قبل طعم محرومیت و فقر را چشیده بودند. حسین از اتومبیل پیاده شد و به سمت خانه ای حرکت کرد. در زد، در باز شد و پسر بچه ای سرش را بیرون آورد. از لبخندی که چهره مغمومش را روشن ساخت، معلوم بود حسین را می شناسند. (سید) بوسه ای بر پیشانی اش

زد و بسته غذا را به او داد. جولا که پاسخ تمام سؤالهایش را در لبخند زیبای پسرک (پسر بچه) یافته بود قطرات اشک را از چهره اش پاک کرد و اندیشید لبخند شیرین کسانیکه در خانه خود را به روی حسین می گشایند چقدر به زندگی انسان معنا می بخشد.

منبع: بسته نرم افزاری دفاع مقدس(هزاران هزار)

 

 

روز قدس روزی است که اسلام را باید احیا کرد، روز قدس روز حیات اسلام است.

من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم(ص) می دانم.

                                                                                                       امام خمینی (ره)

                          اس ام اس (پیامک) عید سعید فطر

 

*کم کم غروب ماه خدا دیده می شود/ صد حیف از این بساط که برچیده می شود/ در این بهار رحمت و غفران و مغفرت/ خوشبخت آنکسی ست که بخشیده می شود.

*فرازهایی از دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان:

بدرود ای بزرگترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا....

بدرود ای ماه دست یافتن به آرزوها....

بدرود ای یاریگر ما که در برابر شیطان یاریمان دادی...

بدرود ای که هنوز فرا نرسیده از آمدنت شادمان بودیم و هنوز رخت برنبسته از رفتنت اندوهناک.( التماس دعا)

*خداحافظ ماه غفران و رحمت

خداحافظ ای ماه عشق و عبادت

خداحفظ ای ماه نزدیکی بر آرزوها

خداحافظ ای ماه مهمانی حق تعالی

خداحافظ ای دوریت سخت و جانکاه

خداحافظ ای بهترین ماه الله

*خدایا خروج از ماه رمضان را برای ما مقارن با خروج از تمامی گناهان قرار بده.(آمین) 

*حلول ماه عید و شادی مسلمین است

پایان ماه روزه، برای صائمین است

نشاط و افتخار و شادی و سربلندی از محک الهی برای مومنین است. "عید سعید فطر مبارک"

*عید سعید فطر و پایان ماه صیام بخواهیم از خدای ذوالجلال والکرام که تا سال آینده، صفا و پاکی دل حفظ بشه و نباشیم از انسانهای غافل. "عیدتون مبارک"

*خداحافظ ماه پروردگار الرحمن الرحیم

خداحافظ ماه لحظه های افطار و سحر

خداحافظ ماه نعمت و رحمت و برکت

خداحافظ ماه شب های نورانی قدر

*عید صیام آمد و ماه صیام رفت/ لطف تمام آمد و فیض تمام رفت/ شد عید فطر و لطف خدا باز تازه شد/ گرد غم گناه ز جان عوام رفت.

*هرعید تورا غرق صفا میخواهم . هر روز تورا کامروا میخواهم . از بهر تو و هرکه تو را دارد دوست. آرامش خاطر از خدا میخواهم

*و چقدر سخت است که این عزیزترین عید را بدون آن عزیزترین غایب از نظر بگذرانیم… اللهم عجل لولیک الفرج

  *رمضان گذشت از من چه کنم که بینوایم / دل من ز حبّ دنیا نگذشت ای خدایم

 

*تبعات هر گناهم شده بود سدّ راهم / تو به   من عطا نمودی که نباشد ادعایم

 صبح با باده شعبان و رجب آمده بود / آن که دیروز مرا داد جواز رمضان 

  *رمضان شد چو غریبانبه سفر بار دگر/ اینست فرخ شدن و اینست به هنگام سفر

               اس ام اس (پیامک) عید سعید فطر

*عید فطر روز پاداش گرفتن و رویت رحمت الهی بعد از ماه رمضان است. (مقام معظم رهبری)

*استشمام عطر خوش بوی عید فطر از پنجره ملکوتی رمضان گوارای وجود پاکتان "عید سعید فطر مبارک"

*همیشه وقتی مهمونی تموم میشه ، حس غریبی دارم . چه برسه به این دفعه که مهمونی خدا داره تموم میشه " عیدتون مبارک"

*خدایا به ما توفیق ده تا از کسانی باشیم که حاصل دسترنج یک ماه ی خود را در رمضان ، از این به بعد حظ کنیم.(آمین)

*خدایا خیلی سعی کردم قدر این مهمونی رو بدونم ولی بازم احساس می کنم نتونستم.

یعنی سال بعد هم ما روو دعوت میکنی؟

*می تونی چشماتو ببندی و منو تو ذهنت تصور کنی؟

.

.

.

تونستی؟ به شما تبریک میگم! شما ماه رو دیدید! عید سعید فطر مبارک!

*شام آخر شد و با گریه نشستم به وداع / خواب دیدم نرسیدم به نماز رمضان

*وداع اى ماه عشق و جوشش و شور / وداع ای ماه حق و تابش نور

وداع اى شافع مقبول درگاه / وداع اى استان عصمت الله   . . .

آرزومند قبولی عبادات شما.            

  *رمضان مى رود و مى بَرد از کف ما / آن که سى روز صفا یافت از او محفل ما

رمضان رفت و دریغا که به امضا نرسد / طاعتِ ناقصِ ما ، روزه ناقابل ما 

  *روی انتباع رمضان خط مشکی مکشید / روی آن را نور از دل بکشید.

 

  *آمد آن عید که بودی منتظرش / هر چه خواهی به خدا گو بلند است کرمش

فطر آمد و فطریه ما چه شد یا رب / فطریه ما دیدن روی منجی است یا رب

عید فطر پیشاپیش مبارک

 

*افسوس که ایام شریف رمضان رفت / سی عید به یک مرتبه از دست جهان رفت.

 

با صد هزاران آرزو در کوی دلبر می روم

دل را به دریا می زنم با دیده تر می روم

پای امید من اگر وامانده از رنج سفر

با اشتیاق بیشتر با پا نه با سر می روم.

پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند. اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند.

"شهید آوینی"

با پیشنهاد یکی از دوستان عزیزم تصمیم گرفتم که بخشی از وبلاگم رو اختصاص بدم به معرفی شهدا شاید بتونم گوشه ای از رشادت های این عزیزان رو به تصویر بکشم.

از دوست عزیزم متشکرم که من رو راهنمایی کرد.

مهدی باکری

شناسنامه / زندگینامه :

 

در سال 1333 خداوند «مهدی» را به خانواده معتقد با ایمان باکری در شهرستان "میاندوآب" عطا فرمود. مهدی خردسال بود که از نعمت دستان نوازشگر مادر محروم شد. او تحصیلات خود را در ارومیه آغاز کرد و از سال آخر دبیرستان، همزمان با شهادت برادرش «علی» به دست ماموران ساواک، به فعالیت های سیاسی علیه رژیم روی آورد. پس از اخذ دیپلم، وارد دانشگاه شد و در رشته «مهندسی مکانیک» کسب علم کرد. او همزمان با تحصیل، مبارزات سیاسی خود را علیه رژیم ظلم و استبداد در تبریز گسترش داد و پس از مدتی، برادرش حمید را به منظور ارتباط با سایر مبارزان و تهیه اسلحه و مهمات، به خارج از کشور فرستاد. پس از اتمام تحصیلات، مهدی به سربازی اعزام شد؛ اما فرمان امام را مبنی بر ترک پادگانها، لبیک گفت و از آن پس زندگی مخفیانه خود را آغاز کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و همزمان با تشکیل سپاه پاسداران، به عضویت آن در آمد و در سازماندهی این ارگان، نقش موثری را ایفا کرد. مدتی نیز در دادستانی دادگاه انقلاب خدمت کرد. او همزمان با فعالیت در سپاه، مسؤولیت شهرداری ارومیه را نیز به عهده گرفت. با شروع جنگ تحمیلی، زندگی مشترک خود را آغاز کرد و بلافاصله روز بعد از ازدواجش

، عازم جبهه ها شد. شهید باکری در پاکسازی منطقه از مزدوران شرق و غرب، شبانه روز تلاش کرد و خدمات ارزنده ای را ارائه داد. او در عملیات فتح المبین - در منطقه رقابیه - به عنوان معاون تیپ نجف اشرف، به مقابله با دشمن پرداخت و از ناحیه چشم مجروح شد، در عملیات رمضان با سمت فرمانده تیپ عاشورا به نبرد خود در داخل خاک عراق، علیه رژیم مضمحل بعث ادامه داد که مجددا در این عملیات مجروح شد، ولی هر بار مصمم تر به جبهه باز می گشت. ایشان در عملیات هایی چون بیت المقدس، مسلم بن عقیل(ع)، والفجر مقدماتی، والفجر یک تا چهار و عملیات خیبر، در سمتهای مختلف شرکت و عاشقانه از میهن اسلامی دفاع کرد. او 15 روز قبل (مدتی قبل) از عملیات بدر، به خدمت رهبر و محبوبش امام خمینی(س) رسید و اشک ریزان از ایشان (او) خواست تا برایش دعا کنند که شهد شیرین شهادت، را بنوشد و چه زود دعای پیر عشق و شهادت در حق مهدی مستجاب شد. اسفند ماه 1363 در عملیات بدر، فرماندهی لشکر عاشورا را به عهده داشت که فرشتگان سبویش دادند و خداوند رحمان او را به جوار خویش فرا خواند.

 

وصیت نامه :

 

«عزیزانم! اگر شبانه روز شکرگزار خدا باشیم که نعمت اسلام و امام را به ما عنایت فرموده، باز هم کم است. آگاه باشیم که صدق نیت و خلوص در عمل، تنها چاره ساز ماست. ...بدانید اسلام تنها راه نجات و سعادت ماست.

... همیشه به یاد خدا باشید و فرامین خدا را عمل کنید. پشتیبان و از ته قلب، مقلد امام باشید. اهمیت زیاد به دعاها و مجالس یاد اباعبدالله(علیه السلام) و شهدا بدهید که راه سعادت و توشه آخرت است. همواره تربیت حسینی و زینبی بیابید و رسالت آنها را رسالت خود بدانید، و فرزندان خود را نیز همان گونه تربیت کنید که سربازانی با ایمان و عاشق شهادت و علمدارانی صالح و وارث حضرت ابوالفضل(علیه السلام) برای اسلام بار بیایند.

خاطرات :

 

خاطره 1

در بیت امام، مهدی را دیدم و گفتم: "آقا مهدی! خوابهای خوشی برایت دیده اند ...مثل این که شما هم ... بله ..." تبسمی کرد و با تعجب پرسید: "چه خبر شده است؟" گفتم: «همه خبرها که پیش شماست. یکی از فرماندهان گردان که یک ماه پیش شهید شد، خواب دیده بود در بهشت منزلی زیبا می سازند. پرسیده بود: این خانه را برای چه کسی آماده می کنید؟ گفتند: قرار است شخصی به جمع بهشتیان بپیوندد. باز پرسیده بود: او کیست؟» بعد سکوت کردم. مهدی مشتاقانه سر تکان داد و گفت: "خوب ...ادامه بده." گفتم: "پاسخ دادند: قرار است مهدی باکری به این جا بیاید. خلاصه آقا ملائکه را خیلی به زحمت انداختی." سرش را پایین انداخت و رنگ رخسارش به سرخی گرایید و به آرامی گفت: "بنده خدا! با این کارهایی که ما انجام می دهیم، مگر بسیجیها اجازه دهند که به بهشت برویم! جلو در بهشت می ایستند و راهمان نمی دهند." سپس در فکر فرو رفت و از من دور شد. دیگر مطمئن بودم که مهدی آخرین روزهای فراغ از یار را سپری می کند.

راوی:سردار مصطفی ایزدی

 

خاطره 2

روزی از مدرسه به خانه می آمد؛ در حالی که گونه ها و دستهای سرخ و کبودش ، حکایت از عمق سرمایی می کرد که در جانش رسوخ کرده بود. پدرش همان شب تصمیم گرفت که پالتویی برایش تهیه کند. دو روز بعد با پالتویی نو و زیبا به مدرسه می رفت. غروب که از مدرسه بازگشت، با ناراحتی زیاد، پالتو را به گوشه اتاق انداخت. همه اعضای خانواده با حالت تعجب به او نگاه کردند. و مهدی در حالی که اشک از دیدگانش جاری بود، می گوید: "چگونه راضی می شوید من پالتو بپوشم در حالی که دوست بغل دستی، من در کنارم از سرما می لرزد؟"

 

خاطره 3

"زمانی که حمید باکری قائم مقام لشکر عاشورا، برادر مهندس مهدی باکری، در عملیات خبیر به درجه رفیع شهادت نایل آمد، عده ای از رزمندگان و همسنگران ایشان، در صدد بازگرداندن جنازه شهید، از تیررس و نفوذ دشمن بر می آیند؛ لیکن آقا مهدی به محض اطلاع یافتن، اظهار می دارد که هیچ رزمنده ای حق ندارد به دلیل اینکه حمید، برادر من است، خود را به خطر اندازد، تمامی رزمندگان برای من حمید هستند و حمید با سایرین فرقی ندارد."

 

خاطره 4

"ایشان به اولویتها و ایمان به جهاد در راه حق، ایمان خاص داشتند، به طوری که قبل از عملیات خیبر، یکی از برادران، هنگام رفتن به منطقه عملیاتی، درباره انتقامگیری شخصی از دشمن، سخن به میان آورد که این امر، باعث شد آن برادر، به دستور آقا مهدی، به پشت جبهه منتقل شود."

برادر صالح بیرامی: "هر وقت آقا مهدی صحبت می کرد، یا لشکر را برای توجیه عملیاتی دعوت می نمود، انسان به یاد مظلومیت حسین (ع) و دشت کربلا می افتاد. سخن وی، به انسان اعتماد به نفس داده، یاد خدا را در دلها زنده می کرد."

 

خاطره 5

"هر وقت آقا مهدی صحبت می کرد، یا لشکر را برای توجیه عملیاتی دعوت می نمود، انسان به یاد مظلومیت حسین (ع) و دشت کربلا می افتاد. سخن وی، به انسان اعتماد به نفس داده، یاد خدا را در دلها زنده می کرد."

 

خاطره 6

برادر حاج علی جهانگیری: "آقا مهدی ارزش فوق العاده ای به رانندگان لودر و بولدوزر قائل بود. و اهمیت کارشان در جبهه ها نمایان بود و به این دلیل، ایشان در یکی از سخنرانیهایش، به این برادران، لقب "سنگرسازان سنگر" را داد."

 

خاطره 7

سردار کبیری، جانشین سابق 31 عاشورا: "آنچه طی این مدت به عنوان سر لوحه خاطراتم از ایشان دارم، این است که ابعاد مدیریتی ایشان بگونه ای بود که تسلط فوق العاده ای بر مجموعه تیپ و لشکر داشت. همواره در مراحل مختلف عملیات، با تدبیرهایی کاملا سنجیده و به نحو احسن، می توانست لشکر خط شکن عاشورا را با سربلندی مطرح نماید و از این روی بود که سخت ترین مراحل و مناطق عملیاتی را برادر محسن رضایی به ایشان محول می کردند.

"از آنجایی که حضرت امام (ره) خود را خدمتگزار ملت می دانستند، شهید باکری به عنوان شاگرد مخلص حضرت امام (ره)، این اداء را به دفعات به اثبات رسانده بود و بسیار شدید به ولایت اعتقاد داشت و به امر ولایت عمل می کرد."

 

خاطره 8

آشنایی من با مهدی، با معرفی یکی از دوستان انجام گرفت، این در حالی بود که هیچ زمینه ذهنی قبلی از خانواده ایشان نداشتم. پس از معرفی آنان، من و مهدی یک جلسه برای آشنایی با یکدیگر و روحیات و موارد و شرایط لازم در زندگی مشترک صحبت نموده، خوشبختانه به توافق رسیدیم. آنچه از آن ماجرا به خاطر دارم، این است که مهدی بیشتر به زندگی ساده، خدمت به خلق و پیروی از رهنمودهای امام عزیز و دستورهای اسلام تاکید می نمود.

ایشان گفتند: "من و شما ازدواج می کنیم، نه اینکه به علاوه یک، دو شود؛ بلکه من و شما ازدواج می کنیم، یک، یک قوی باشیم." و چون ازدواج ما مصادف بود با شروع جنگ تحمیلی، ایشان تاکید داشتند که به جبهه بروند. و از مضمون صحبتهایش من فهمیدم که من هم باید همراه او به جبهه بروم. بعد از پایان جلسه به خانواده من خبر دادند و پدرم موافقت کرد.

برای مراسم عقد، چند بار از خانواده ایشان آمدند که برای خرید حداقل یک دست لباس به بازار برویم ولی بنده قبول نکردم: زیرا معتقد بودم به فرمان حضرت امام (ره)، باید مراسم ازدواج ساده باشد و همان طور هم شد و ساده ترین مراسم عقد و ازدواج بود که به یاد دارم.

روز پیش از عقد، مهدی با دوستش آمدند و اصرار داشتند که برویم و یک حلقه بخریم، به بازار رفتیم، عصر بود و موقع اذان، همه مغازه ها داشتند می بستند. به اولین مغازه که وارد شدیم، بنده به مدل حلقه ها نگاه کنم، به قیمت آنها نگاه کردم و ارزانترین آنها باشد، خلاصه، یک حلقه هشتصدتومانی انتخاب کردیم و این تنها خرید عقد ازدواج ما بود. در بازگشت به منزل، مهدی گفت: "در مورد مهریه، نظرتان چیست؟" زیرا قبلا در مورد مهریه صحبت نکرده بودیم. نظر خود من یک اسلحه و یک قرآن مجید بود. ولی چیزی نگفتم، گفتم: "هر چه نظر شما باشد." مهدی گفت: "با یک اسلحه و یک کلام الله مجید نظرتان چیست؟" گفتم: "اتفاقا نظر من همین بود."

مهدی در سپاه با برادرم آشنایی داشتند و برادرم، مهدی را بخوبی می شناخت و روحیات او را می دانست. قبل از عقد گفت: "زندگی کردن با مهدی، خیلی سخت است، این را می دانی؟" گفتم: "بله!" گفت: "مهدی میوه خام نمی خورد، مهدی غذای خوب نمی خورد، می توانی تحمل کنی!"

گفتم: "بله!"

"روز عقد فرا رسید. با حضور ده، پانزده نفر از دوستان مهدی و خانواده من، مراسم عقد انجام گرفت. بعد از چند دقیقه، از سپاه سراغ مهدی آمدند. مهدی گفت: "فردا عازم جبهه هستیم و باید به سپاه بروم." رفتند.

شب برای شام بازگشتند. از شانس خوب ما چراغهای محله خاموش شده بود و مهدی پیش از صرف شام، خداحافظی کرده و فردا صبح عازم جبهه شدند.

مدت سه ماه در جبهه آبادان- ماهشهر بودند و در طول این مدت، فقط یک بار زنگ زدند.

دهه فجر بود، گفتند مهدی آمده است. به منزل پدرم آمد. ایشان پیشنهاد کردند وسایلی که برای زندگی مشترک لازم داریم، بنویسیم و بعد یک یکی تهیه کنیم. گفتم: "پدر و مادرم وسایل ضروری را تهیه کرده اند." ایشان اصرار داشتند که باید خودمان تهیه کنیم؛ ولی خوب همان وسایلی که ما می خواستیم، مادرم تهیه کرده بود.

بعد از شمردن آنها (مثلا یک سرویس ظرف ملامین، سماور، یک دست استکان، قاشق و یک دست لحاظ تشک و دو تا فرش ماشینی). آقا مهدی چیزی نگفتند: بعدها مهدی گفت: "راضی هستی این دو فرش را به یک مسجد هدیه کنیم و به جای آن موکت بخریم؟ گفتم: "اشکالی ندارد".

لشکر به هر منطقه ای که می رفت، آقا مهدی خانواده اش را همراه می برد. پیش از عملیات "مسلم بن عقیل" در منطقه سیل آمده بود. پتوها خیس و گلی شده بود. و هرگز فراموش نمی کنم که آن لحظه ایی که همسر، خواهر و همسر برادر آقا مهدی، در رودخانه، پتوهای بچه های رزمنده را می شستند.

خاطره 9

اولین و آخرین نامه سردار شهید به همسر فداکار خویش

بسمه تعالی

سلام

انشاء الله که حالت خوب است. چند روز است که عملیات شروع شده و هنوز ادامه دارد. صدام مثل اینکه نمی خواهد به این زودی بمیرد. خدا عبادتهایت را قبول کند؛ چون در خود منطقه عملیاتی هستم، مجاز نیستم که منطقه را ترک نمایم. ان شاء الله عملیات به جایی منجر می شود تا من سری بزنم. خدا یارتان باشد ان شا الله ، ان الله مع الصابرین خودم موقعی که آمدم، در مورد جریانات توضیح خواهم داد.

اگر تلفن کردند از ارومیه، سلام مرا به همه برسان، در ضمن اگر مسأله خاصی داشتی، طی نامه به برادر حامل نامه بده، بیاور.

قربانت مهدی

 

خاطره 10

سردار رشید لشکر توحید در رابطه با حمید باکری مطلبی را برای خانوادة خویش فرستاده بود که در رابطة با خودش نیز گواه بسیار صادق و نشان گر خصایص الهی اش است:

"بسم الله الرحمن الرحیم سلام بر خانواده ای که سربازی متقی و رشید و شجاع، شهادت طلب، متواضع، صبور، با توکل همیشه حاضر در سخت ترین صحنه های نبرد با کفار، مقلد خالص روح الله، بریده از دنیا منتظر، با شوق، و صابر در مقابل سختی ها، عاشق امام حسین و گریان بر مظلومیتش، زاهد شب و شیر خروشندة در صحنة نبرد در دامن پاکش پرورده و تقدیم رب العالمین نمود."

مهدی باکری

مهدی و حمید همیشه با هم بودند درست است که با یک سال و چند روز اختلاف شهید شدند ولی نحوة شهادتشان همانند یکدیگر بود. پیکر پاک مهدی در خاکی افتاد و ماند که پیکر حمید در آن خاک مقدس امانت است، و این آرزوی قلبی دو شهید بود. امید آن که ما نیز قدرت و معرفت پیمودن راه آن مظلومان را داشته باشیم.

انشاءالله

 

خاطره11

پس شهردار کجاست ؟

در یک شب بارانی پس ا ز 12 ساعت بارندگی، تلفنی به ما اطلاع دادند که در بعضی از نقاط سیل آمده است. ما آقا مهدی را که در آن زمان شهردار ارومیه بود خبر کردیم و ایشان به سرعت گروه های امداد را به منطقه سیل زده اعزام کرد. نیروهای آماده درشهرداری و افراد داوطلب به یاری آسیب دیدگان شتافتند و آقا مهدی همراه آخرین گروه به سمت منطقه حرکت کرد. همه در حال کمک بودند، کف کوچه ها تا نزدیک زانو از گل و لای بود. با خراب شدن دیوار، سقف خانه ها فرو می ریخت. در کنار یک خانه پیرزنی به شیون نشسته بود و فریاد می کرد و مردم برای بیرون آوردن اثاثیه منزلش تلاش می کردند. در میان یاری دهندگان چشم پیرزن به آقا مهدی که سخت کار می کرد، افتاد. به او نزدیک شد و گفت: «خدا عوضت بدهد مادر! انشاءالله خیر ببینی! نمی دانم این شهردار کجاست. ای کاش یک ذره از غیرت و شرف شما در وجود او بود.» آقا مهدی لبخند ملیح بر لب آورد و گفت: «بله مادر، ای کاش بود!»

راوی: اکبر پورجمشید

 

خاطره12

سرباز مخلص امام زمان

بعد از شهادت حمید در عملیات خیبر، تصمیم گرفته بودیم که در حضور آقا مهدی از به کار بردن اسم حمید خودداری کنیم و برای صدا کردن برادرانی که نامشان حمید بود از کلماتی چون اخوی، برادر، و یا از نام خانوادگی شان استفاده می کردیم. آن روزیکی از تیم های واحد اطلا عات برای انجام ماموریتی حساس به جلو رفته بود و هنوز بازنگشته بودند. حمید قلعه ای و حمید اللهیاری نیز در این تیم حضور داشتند. هر بار که تیم های شناسایی دیر می کردند، آقا مهدی جلوتر از همه در کنار پد بالای سنگر می ایستاد و در حالی که مدام ذکر می گفت، به دوردست ها نگاه می کرد. آفتاب هور در حال غروب بود که بلمهای گمشده از دور پیدا شدند، من به محض دیدن آنها از شادی فریاد زدم: «حمید... حمید...» و به سمتشان دویدیم. هنوز حال و هوای استقبال از بچه ها بودم که چشمم به آقا مهدی افتاد، نگاهش به جزیره ای بود که پیکر حمید را به امانت داشت. مهدی که می توانست دستور دهد تا او را به عقب منتقل کنند فقط گفته بود: «اول پیکر بقیه شهدا و بعد پیکر حمید!» بسیار شرمگین شدم و برای عذرخواهی نزد آقا مهدی رفتم. تبسم لطیفی چهره غمناکش را روشن کرد و در حالیکه برادرانه دست بر شانه ام نهاد، گفت

:

«مدتی است متوجه شده ام که رعایت حالم را می کنید. بغض در گلویم گره خورد و توان ایستادن در مقابل این کوه صبر و پایداری را از من ستاند.

راوی:سید اصغر قریشی

منبع:بسته نرم افزاری دفاع مقدس (از هزاران هزار)

میگن هر موقع آب می نوشی بگو "یا حسین" این روزا وقتی آب می بینی و نمی نوشی ،

 آروم بگو "یا ابا الفضل"

                                                                                     "التماس دعا"